HUMAN RESOURCES : EEN INDIVIDUELE EN COLLECTIEVE VERANTWOORDELIJKHEID

Elke dag weer

Elke dag ontmoet ik mensen die dezelfde vragen stellen. Lange tijd was ik ervan overtuigd dat ik een bepaalde categorie mannen en vrouwen aantrok die leefden met dezelfde twijfels en vragen. Het gespreksonderwerp met al deze mensen kan ik onderverdelen in twee categorieën : het werk dat niet bij hen paste of het werk dat wel bij hen paste maar waarvoor ze geen appreciatie kregen. Ondertussen – na jaren – weten we met zijn allen dat er gewoon teveel mensen zijn die lijden onder hun werksituatie. Wetenschappelijke studies wijzen pijnlijk uit dat er steeds meer werkenden thuis eindigen met een burn-out of depressie. Zoals bij elke ziekte wordt er gezocht naar een geneesmiddel. Het is nodig deze mensen te begeleiden en opnieuw vertrouwen te geven in zichzelf en hun talent. Ik ben echter van mening dat we nog beter kunnen : voorkomen in plaats van genezen, de oorzaak uit de wereld helpen.

Een individuele verantwoordelijkheid

Ik heb al meerdere malen geschreven over de verantwoordelijkheid die het individu voor zichzelf kan en moet nemen in het leven. We groeien allemaal op met wat ik in het boek ‘U bent verantwoordelijk’ een dak noem, de symboliek voor het verleden dat we meeslepen. Een verleden van beïnvloeding, of van gestelde verwachtingen door derden. Of het nu ouders zijn of vrienden of werkgevers of simpelweg gebeurtenissen, op een of andere manier beperken ze onze vrijheid om te zijn wie we zijn en om te doen wat we willen doen. Sterker nog, waarvoor we gemaakt zijn, waarvoor we hier rondlopen. Het is de verantwoordelijkheid van ieder van u om de moed te vinden om uw diepste verlangens een concrete focus te geven in uw leven. Werken is een deel van het leven, een deel van u. U beseft hiermee hoe belangrijk het is om de juiste keuzes te maken over de aard van uw werk en de omgeving en sfeer waarin u dit werk doet. Bij teveel mensen is er een disconnectie tussen wie ze zijn en wat ze doen.

De juiste mensen

 Elk bedrijf wil de juiste mensen aantrekken. Kort door de bocht stellen vele bedrijven dat de juiste mensen de nodige kennis hebben én passen bij het bedrijf. Kennis is echter een zandkasteel als het niet wordt gevoed door talent, kennis is eindig en evolueert slechts bij gratie van talent en passie. Laat ik het dan over het tweede element hebben : de juiste medewerker past bij het bedrijf, sinds lang is daar het mooie woord bedrijfscultuur voor uitgevonden. Passen in de bedrijfscultuur. Veel bedrijven hebben geen cultuur, toch niet als we daar onder verstaan dat cultuur een door de werknemers gedragen focus, dienstvaardigheid en fierheid inhoudt. Daarom spreek ik liever van een bedrijfsidentiteit. Een onderneming met een identiteit bestaat uit mensen wiens individuele identiteit de identiteit van de onderneming ondersteunt. De persoonlijke motivatie schraagt de reden van bestaan van het bedrijf.

Nu en morgen

Teveel bedrijven kijken niet verder dan het ‘nu’ en halen een werkkracht binnen om wat hij of zij ‘nu’ kan. Teveel sollicitanten laten zich vangen omdat ze ‘nu’ een job krijgen met een inhoud die ‘nu’ aantrekkelijk is. Maar mensen evolueren, ‘nu’ wordt ‘morgen’. Daarom is het belangrijk om nieuwe werknemers van bij het begin een groeipad aan te bieden, de werknemer die past bij het bedrijf zal er zelfs naar vragen omdat het een werknemer betreft die introspectief is, een werknemer die gelooft in de eigen evolutie en die van de onderneming waarvoor hij werkt. Deze werknemer wil groeien op het groeiritme van de onderneming.

Retentie is ook loslaten

De enige nuance die van belang is : ondernemingen zijn soms naïef en promoveren medewerkers tot boven het niveau van hun identiteit. Die promotie komt er vaak omdat ze iets kunnen zonder rekening te houden met wie ze zijn, hun identiteit dus. En toegegeven, medewerkers stoppen soms met groeien, ze bereiken hun plafond. Als de onderneming sneller evolueert dan de werknemer aankan, is het zinloos om deze aan boord te houden met fragmentarische trainingstrajecten of andere vormen van oppervlakkige begeleiding. Ultiem zal een dergelijke medewerker onderuit gaan of op een onverwacht moment het bedrijf verlaten. De twee scenario’s zijn slecht voor de medewerker en voor het bedrijf. In die zin pleit ik in de toekomst voor een rekrutering- en retentiesysteem dat de identiteit van werknemer en werkgever de nodige aandacht geeft en waarin werknemers zich als nomaden kunnen verplaatsen naar de juiste vruchtbare werkgrond. Slechts wie vervreemdt van zichzelf belandt in een burn-out of een depressie, geen mens verdient dit pijnlijke traject te moeten lopen. Daarom en alleen daarom is het nemen van een individuele en collectieve verantwoordelijkheid een noodzaak.