ONDERNEMERSCHAP EN INVESTERINGSCAPACITEIT

De verleidelijke gedachte

Laat ik beginnen met een Vlaamse uitdrukking : ‘Ze worden de kop zot gemaakt’. Startende ondernemers met een goed idee lopen rond met de gedachte dat ze bij een kwalitatieve uitwerking van hun concept of creatie misschien, ooit wel eens, liefst snel als het kan, de kassa zullen passeren en daarmee hun toekomst – en die van hun nazaten – verzekerd zien. De verleidelijke gedachte ontstaat omdat er inderdaad ondernemers zijn die hun bedrijf deels of volledig in handen geven van investeerders. De succesverhalen spreken tot de verbeelding. De relevantie van de gedachte ontgaat mij echter omdat ze haaks staat op wat echt ondernemerschap is. Ondernemers pur sang hebben namelijk een belangrijke eigenschap : ze hebben zin voor realiteit.

De valkuilen van kapitaal

Mijn oproep om niet al te snel kapitaal aan te trekken in de eerste jaren van het ondernemerschap richt zich naar de duurzaamheid ervan. Duurzaam ondernemen wordt namelijk bedreigd door een aantal valkuilen. Een ervan is het aantrekken van kapitaal om zichzelf te vergoeden. Duurzame – en dus realiteitsvolle – ondernemers beseffen dat ze het tijdelijk met minder doen om het later beter te hebben. Ondernemen is het vandaag ontzeggen van dingen, vanuit het geloof in eigen ideeën.

Een andere valkuil is een kapitaalsinbreng die net te laag is om de hoge verwachtingen te kunnen inlossen. Er is dan extra kapitaal nodig waardoor de ondernemer gefaseerd wordt gedilueerd. De startende ondernemer mag en moet kritisch kijken naar kapitaalsinbreng, het momentum van de kapitaalsinbreng is cruciaal. Door de tijd te nemen, creëert de ondernemer waarde en kan hij later waardevoller verkopen in alle betekenissen. Pas als passie en waarde zijn geïmplementeerd, is het momentum er om kapitaalverschaffers aan te trekken. Op dat moment worden passie en waarde niet meer bedreigd. Een dergelijke attitude voorkomt dat investeerders zich gedragen als eisende partij, waardoor de ondernemer niet aan zet is maar de investeerder.

Investeerdersverantwoordelijkheid

Er zijn twee partijen, de mensen met goede ideeën en de mensen met geld die wensen te investeren. Ik richt mij graag tot de investeerders die de verantwoordelijkheid hebben om het ondernemerschap niet te transformeren naar een model dat gericht is op controleerbare exacte wetenschap. Al te vaak bedreigt shareholdervalue het ondernemerschap, de waardecreatie en passie van de ondernemer. Ik roep investeerders op om zich genereus te gedragen en de ondernemer te respecteren in het ondernemerschap. Investeerders die het principe van de duurzaamheid handhaven, hebben zelf ondernomen en inspireren de ondernemer. Het is dan ook de taak van de investeerder om de ondernemer gefaseerd te ondersteunen in alle fases die hij of zij door moet. Het betreft de evolutie van creator naar duurzame ondernemer.

Over de kwantiteit en snelheid van een kapitaalsinbreng kan worden gedebatteerd, vormelijk kan dit bijvoorbeeld in een vorm van trekkingsrecht volgens de noden. Zoals ik aangaf, het is de evolutie van creator naar ondernemer die moet worden ondersteund en elke fase in die evolutie kent eveneens financiële fases. Onmiddellijk hoge doelen stellen en hoge bedragen inbrengen is zelden nodig.

Hoe dan ook pleit ik ultiem voor een fifty-fifty-verhouding in het aandeelhouderschap, ook al is er meer kapitaalsinbreng nodig. Het wiskundige evenwicht in het aandeelhouderschap mag plaats ruimen voor een duurzaam model. Alleen dan wordt het aandeelhouderschap niet aangetast door wankele machtsverhoudingen en zal ondernemen in Vlaanderen waarde blijven creëren.